J’accuse – ik klaag aan
Ik klaag hen aan, de Vlaamse regering en gemeentebesturen. Snelheidscontroles worden in handen gegeven van commerciële firma’s. Zij leggen hun voorwaarden op om maximale winst te boeken, terwijl toepassing van de wet met oog op de bescherming van het algemeen belang en eenieder het doel moet zijn. De rechtsstaat komt onder druk te staan, de rechtszekerheid wordt aangetast. Ik klaag aan, de commercialisering van het recht.
Ik klaag hen aan, de Poolse en andere politici die menen dat zowel de wetgever (het parlement) als de rechters naar de pijpen moeten dansen van de uitvoerende macht (de regering). Zij bekommeren zich niet om de scheiding der machten, maar bevorderen een politiek bestuur van willekeur. Ik klaag aan, de gewilde teloorgang van de democratie.
Ik klaag hen aan, degenen die rechters bestempelen als wereldvreemd, terwijl ze enkel de toepassing van de wet nastreven. Ik klaag aan, de gratuite en ongegronde beschuldigingen.
Ik klaag haar aan, de Vlaamse overheid die er zelf voor zorgt dat door herstructurering het geld van de sociale huisvesting niet kan besteed worden, en het dan maar aan projectontwikkelaars gaat schenken. Ik klaag aan, de oneerlijkheid van het beleid.
Ik klaag hen aan, zij die wijzen naar de te hoge belastingen die zouden verhinderen dat mensen een huis kunnen kopen. Zij lijken niet te beseffen dat speculatie en projectontwikkelaars hier een belangrijke rol in spelen. Ik klaag aan, het gebruik van drogredenen.
Ik klaag hen aan, de bestuurders die decennia lang pleiten voor ongebreidelde groei en privatisering, waarbij de mens alleen nog een product is, een pion van de machtigen. Ik klaag aan, het blind geloof in de vrije markt.
Ik klaag hen aan, de burgers die lijden aan het nimbysyndroom en zich verzetten tegen detentiehuizen in de buurt. De burgers voor wie gedetineerden best ver weg van de samenleving worden gehouden zonder kans op herstel. Ik klaag aan, de onuitwisbare stempel die mensen krijgen en hierdoor in de vergeetput worden geworpen.
Ik klaag hen aan, de politici en ondernemers die de zorg commercialiseren en meer bekommerd zijn om hoge winsten dan om het welzijn van mensen. Ik klaag aan, het kapitalisme in de zorg.
ik klaag aan, het doorgeslagen efficiëntiedenken, de industrialisering van het leven en ongebreidelde digitalisering zonder oog voor zwakkeren en ouderen. Menselijkheid en leven zijn van geen tel meer. Ik klaag aan, de instrumentalisering van onze samenleving.
Ik klaag aan, het machtsmisbruik bij wie verantwoordelijkheid draagt, waardoor het publiek belang wordt uitgewist. De arrogante leiders, voor wie bestuur een schaakspel is tot meerdere eer en glorie van zichzelf. Ik klaag aan, de zelfvoldaanheid van leiders.
Ik klaag aan – j’accuse.
uitgesproken in het bronmoment van 12 maart 2022, waar we luisterden naar wat de profeet Amos ons te zeggen had (Amos 5)
‘
